لطایف قرآنی

حکیم زیرک

مردی یهودی از حکیمی پرسید:خداوند در کلامی که به ابوالقاسم(ص) فرستاده گفته است:«و لارطب و لایابس الاّ فی کتاب مبین؛و هیچ تر و خشکی نیست مگر اینکه در کتابی روشن [ثبت] است».(سوره انعام،آیه 59) حال بگو علم طبّ در کجای قرآن واقع شده است؟حکیم بدون تامّل گفت:در«کلوا و اشربوا و لاتسرفوا؛بخورید و بیاشامید و اسراف نکنید».(سوره اعراف آیه 31)

مرد عرب

عربی پشت سر امام جماعت،به نماز ایستاد.پیشنماز بعد از حمد این آیه را قرائت کرد:«الاعراب اشدّ کفراً و نفاقاً؛ بادیه نشینان عرب، در کفر و نفاق [از دیگران] سخت تراند».(سوره توبه،آیه 97)

مرد عرب عصبانی شد و نماز خود را به هم زد و با عصایش چند ضربه به پهلوی امام جماعت زد و از مسجد خارج شد.اتفاقاً روز بعد که دوباره در نماز جماعت حاضر شد امام جماعت بعد از حمد،این آیه را خواند:«و من الاعراب من یؤمن باللّه؛و برخی[دیگر] از اعراب بادیه نشین کسانی هستند که به خدا ایمان دارند».(سوره توبه،آیه 99)

مرد عرب خوشش آمد و گفت:ای پیشنماز مثل اینکه عصای روز گذشته نافع و سودمند بوده است.

سرباز و غنیمت جنگی

سربازی از غنیمت های جنگی، یک عدد مُشک دزدید فردی که او را دید گفت:در قرآن آمده است:«و من یغلل یأت بما غلّ یوم القیامة؛و هر کس خیانت ورزد،روز قیامت همراه آنچه در آن خیانت کرده بیاید».(سوره آل عمران،آیه 161)

سرباز گفت:چه بهتر،چون در آن روز هم بارم سبک است و هم خوشبو.

منبع:کتاب لطائف الطوائف

منبع : نقی رحمانی ،  مجله  بشارت > خرداد و تیر 1386، شماره 59 صفحه 72