خشم نگیر!
يكشنبه, ۲۴ فروردين ۱۳۹۳، ۰۵:۴۱ ب.ظ
مردی از اعراب به خدمت رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ آمد و از او نصیحتی خواست، رسول اکرم در جواب او یک جمله کوتاه فرمود وآن این‌که: «لا تغضب» خشم نگیر!
آن مرد به همین قناعت کرد و به قبیله خود برگشت، تصادفاً وقتی رسید که دراثر حادثه ای بین قبیله او و یک قبیله دیگر نزاع رخ داده بود و دو طرف صف آرایی کرده و آماده حمله به یکدیگر بودند.آن مرد، روی خوی و عادت قدیم و تعصب قومی تهییج شد و برای حمایتِ از قبیله خود، سلاح به تن کرد و در صف قوم خود ایستاد. درهمین حال، گفتار رسول اکرم به یادش آمد که نباید خشم و غضب را درخود راه بدهد، خشم خود را فرو خورد و به اندیشه فرو رفت. تکانی خورد و منطقش بیدار شد، با خود فکر کرد چرا بی‌جهت باید دو دسته از افراد بشر به روی یک دیگر شمشیر بکشند، خود را به صف دشمن نزدیک کرد و حاضر شد آنچه آنها به عنوان دیه وغرامت می‌خواهند، از مال خود بدهد.
قبیله مقابل نیز که چنین فتوت و مردانگی را از او دیدند از دعاوی خود چشم پوشیدند، غائله ختم شد، و آتشی که از غلیان احساسات افروخته شده بود با آ‌ب عقل و منطق خاموش گشت.[1]
[1] . شهید مرتضی مطهری،بیست گفتار، ص 194.
