در ترسیمی که پیام آور اسلام، حضرت رسالت - صلی الله علیه و آله - از سیمای مؤمن برای ما نموده اند این گونه بر می آید که، قلب و جان و ظاهر و باطن با هم در تعامل اند؛ لذا کدورت و گرفتگی چهره، غبار قلب به بار می آورد و بر عکس. از این رو در اسلام عزیز از یکایک مسلمین خواسته که خوش سیما و خصوصاً متبسم باشند.
|
این صفت مذموم است که آدمی پیوسته تُرشرو باشد که مردم از او متنفر باشند. بلکه مؤمن می باید گشاده رو و متبسم باشد. و خوش طبیعی و مزاح، قدری از آن مطلوب است.1 1. عین الحیات، ص 867. |
|
در این مقاله سعی شده، به موضوع خنده با محوریت آیات، روایات و تا حدودی به علم روانشناسی پرداخته شود. |
|
کمتر جامعه و ملتی را می توان یافت که در ارتباطات مردم، چیزی به نام «شوخی» وجود نداشته باشد. لازمه زندگی اجتماعی و داشتن ارتباطهای سالم و فرح بخش، مزاح است. البته گاهی هم مزاح، به کدورت و کینه می انجامد و نتیجه معکوس می دهد که اشارهخواهد شد. |
|
شادی و نشاط همچون سایر نیازها و رفتارهای انسان دارای احکام و آداب خاصی است . در این نوشته کوتاه تلاش خواهیم کرد تا به برخی از آنها اشاره کنیم . برخی از شرائط شادی از این قرار است: |
از آداب مجالست شوخی و مزاح و ادخال سرور در قلب اهل جلسه است، البته نباید به فحش و ناسزا و نزاع برسد، زیرا خداوند شخصی که در جلسات شوخی می کند و ایجاد سرور می نماید را دوست می دارد اما باید به سرحد منازعه نرسد (1).
پیامبر (ص) نیز با افراد شوخی می کرد و می خواست آنها را خوشحال سازد (2).
