امیر سامانی خیلی معروف است که به فلج مبتلا شد و اطباء عاجز ماندند و بعد آمدند محمد زکریای رازی را از بغداد ببرند و وقتی خواستند او را از ماوراءالنهر عبور بدهند جرأت نمی‌کردکه از دریا عبور کند وبالأخره به زور او را بردند و مدتها هم مشغول معالجه شدو قادر نشد، بعد به امیر گفت: که آخرین معالجه من که از همه اینها مؤثرتر است معالجه دیگری است .
مردی از اعراب به خدمت رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ آمد و از او نصیحتی خواست، رسول اکرم در جواب او یک جمله کوتاه فرمود وآن این‌که: «لا تغضب» خشم نگیر!
روزی گذر بهلول به در خانه ابوحنیفه افتاد. ابوحنیفه مشغول تدریس بود. و در ضمن سخنانش می‌گفت حضرت صادق علیه السلام چند مطلب بیان می کند که من آنها را نمی پسندم.
مرحوم آقای محقق که از طرف حضرت آیت الله العظمی بروجردی به آلمان رفته بودند، داستانی را نقل کرده بودند که خیلی عجیب است و آن از این قرار است که فرموده بودند:
موسم حج بود، امام سجاد(ع) نیز به مکه مشرف شده بودند، یکی از همراهان آن حضرت نگاهی به صحرای عرفات انداخت، دید چندین هزار هزار نفر از مردم درآن صحرا موج می‌زنند، با خوشحالی به امام(ع) عرض کرد:
الحمدالله، چقدر امسال حاجی زیاد است!در منزل والی بصره، بین بهلول وعمربن‌عطاء‌عدوی که از نوادگان عمر‌بن‌خطاب بود، مناظره‌ای صورت گرفت. پس از بحثهای زیادی که انجام شد،عمر‌عدوی از بهلول پرسید: «امام تو کیست؟».
ابن‌جوزی‌واعظ، بنابرنظر بعضی از بزرگان، شیعه مذهب بوده و از روی تقیّه، اظهار تسنّن می‌کرده است.
از او پرسیدند: «خلیفه بلافصل پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ ، علی ـ علیه السّلام ـ بود یا ابوبکر؟». گفت: «کسی که دخترش در خانه‌ی او بود».مردی، مادری داشت که 300 سال عمر کرده بود و بسیار پیر و فرتوت شده بود به طوری که هر وقت می‌خواست جائی برود، پسرش با زنبیل او را جابجا می‌کرد.
در زمانی که ابوهریره از جانب معاویه حاکم مکه بود، مردی مقدار زیادی پیاز به مکه آورده بود تا بفروشد. اما بازار پیاز در مکه کساد بود و کسی از او چیزی نخرید، پیازفروش بیچاره با خود اندیشید که با این وضع کسادی بازار چه کنم؟
مردی از دوستان امیر‌المؤمنین، با فضیلت و با ایمان، متأسفانه از وی لغزشی انجام گرفت و می‌بایست حد بر وی جاری گردد.
