در ترسیمی که پیام آور اسلام، حضرت رسالت - صلی الله علیه و آله - از سیمای مؤمن برای ما نموده اند این گونه بر می آید که، قلب و جان و ظاهر و باطن با هم در تعامل اند؛ لذا کدورت و گرفتگی چهره، غبار قلب به بار می آورد و بر عکس. از این رو در اسلام عزیز از یکایک مسلمین خواسته که خوش سیما و خصوصاً متبسم باشند.
|
شادی امری ضروری برای انسان است. در سایه شادی و نشاط، زندگی معنا و مفهوم خاصی پیدا می کند و دل ها به هم نزدیک ، و ترس و نگرانی و ناکامی بی اثر می شود. شادی نه تنها بر روح و روان تأثیر می گذارد، بلکه جسم را تحت تأثیر قرار می دهد. تأثیر غم و شادی به خود شخص منحصر نیست، بلکه بر تمام جامعه تأثیر می گذارد و به همه افراد سرایت می کند. |
|
این صفت مذموم است که آدمی پیوسته تُرشرو باشد که مردم از او متنفر باشند. بلکه مؤمن می باید گشاده رو و متبسم باشد. و خوش طبیعی و مزاح، قدری از آن مطلوب است.1 1. عین الحیات، ص 867. |
|
تحقیقات علمی نشان داده است که خندیدن، ترشح آندروفین ها را در بدن افزایش می دهد. آندروفین ها، موادی شبه مورفینی هستند که در بدن اثر آرام بخشی دارند. |
|
در این مقاله سعی شده، به موضوع خنده با محوریت آیات، روایات و تا حدودی به علم روانشناسی پرداخته شود. |
از آداب مجالست شوخی و مزاح و ادخال سرور در قلب اهل جلسه است، البته نباید به فحش و ناسزا و نزاع برسد، زیرا خداوند شخصی که در جلسات شوخی می کند و ایجاد سرور می نماید را دوست می دارد اما باید به سرحد منازعه نرسد (1).
پیامبر (ص) نیز با افراد شوخی می کرد و می خواست آنها را خوشحال سازد (2).
