اول همسایه بعد خانه
شنبه, ۲۳ فروردين ۱۳۹۳، ۰۷:۳۴ ب.ظ
امام مجتبی(ع) می‌گویند: در دوران کودکی، شبی بیدار ماندم و به نظاره مادرم زهرا(س) در حالی که مشغول نماز شب بود، گذراندم.
پس از آنکه نمازش به پایان رسید متوجه شدم که در دعاهایش یک‌یک مسلمین را نام می‌برد و آنها را دعا می‌کند، خواستم بدانم که درباره‌ی خودش چگونه دعا می‌کند.اما با کمال تعجب دیدم که برای خود دعا نکرد.
فردا از او سؤال کردم: چرا برای همه دعا کردی، اما برای خودت دعا نکردی؟
فرمود: یا بُنَی! الجار ثم الدار.
پسرم! اول همسایه بعد خانه! [1]
[1] شهید مرتضی مطهری،پیرامون انقلاب اسلامی، ص 62.
